Görmek ister insan
Bir kavak gibi aşıp boyunu duvarların
Yaprakları o ağacın
Değer birbirine bir rüzgar eliyle
Sonra duyulur o ilk yaz hışırtısı
Bir annenin ninnisi gibi
Özlemek midir?
Göğe uzanışı taze dalların
Boşluğa tutunur sanırsın hani
Toprağa salar kendiyle köklerini
Her şey üzere sevdalıdır
Büyümek ister kendine yaslanıp
Ayağı yerde başı göklere değin
Ulu bir gölge olur sonra
Ardına düşenlere açar göğsünü
Her mevsim başka bir telaş için
Ve büyümek bir hüzünlü haz
Neden sonra ,
Çocukluğa kucak açar zaman
Yaşamak istersin sadece
O unutulmuş hatıralarla
Bulursun adını bir resmin kenarında
Bulutsu özlemlerden uzak ,
O görülmemiş baharlardan
İçinde büyümeyen heyecanlarla
Uzanır bir annenin elleri
En uzak yollara
Çıkmaz sokaklara
Sevgisine kattığı taptaze umutlarla
Bahar Baydan
