Günümüzde herkes ne kadar da çok şey biliyor;ne kadar iyiyiz,ne kadar anlayışlı ve ne kadar da çokuz.Hicbir eksiğimiz, kusurumuz yok.Etrafimız yanlışlarla dolu, oysaki biz ne kadar da doğruyuz.Bunları söylerken kendimi de işin içine katarak yazıyorum. Çünkü ben de o girdabın icinde sıkışıp kalıyorum .Halbuki o kadar çok yoruyorum ki kalbimi ve zihnimi bu varlık aldatmacısından sıyrılmak için.Kendimi kandırmaktan korkarken belki de başkasını kandırıyorum olmadığım gibi görünerek.Sonra bunu düşünüyorum ve tekrar dibe vuruyorum.Biliyorum ki hâlâ ne olması gerektiği gibiyim ne de olması gereken yerde.Sadece yerdeyim,yüzüm göğe baksa da,kuşlar gibi uçabildiğime inansam da ayaklarım yere bastığında anlıyorum ne olduğumu ve ne olmadığımı.Şimdi diyebilir miyim ki,benim kalbim temiz,niyetim halis kimseye de bir zararım yok ,kendi halimdeyim.Evet öyle olduğuma inanıyorum elbet ama biliyorum ki aksini düşündürecek şeyler yapmışımdır.Peki kime göre, neye göre? Kim ne derse desin mühim de değil fakat kendi adıma yetmez ,yetmiyor,yetmeyecek.Çünkü şu dünya gerçeğin sadece bir simülasyonu ,evrenin sadece küçük bir noktası ve insan ise o noktanın içinde neredeyse bir zerre bile değil.Varlığım bile bir hiç iken neyi iddia edebilirim ki.İşte insan bunları idrak ettikçe, kendi gözünde küçülüyor fakat özünde ise ufka yer açıyor.Geniş bir perspektiften, farklı bir boyuttan hayatı kucaklayıp kabını esnetiyor.Şimdi kapıyı kim çalsa buyursun gelsin.Orada herkesin sığacağı bir yer,doyacağı bir aş,bakacağı bir pencere var,diyebilmek ne güzeldir kim bilir!
Şimdi başa dönersek, hangimiz bu kadarını düşünür, kaçımız kendini yanlışa yakışır görür ,kaçımız hatasını bilir ya da kendinden şikayetçi olur ki.Olmuyoruz,olamıyoruz ama öyle sanıyoruz nedense.Ama' larla başlayan cümlelerle kusurlarımızın üstünü örtüyoruz.Dev aynasında gerdan kırıp, hakikatimizle yüzleşmekten korkuyoruz,ben buyum demeye cesaretimiz yokken etrafımızdakileri yargılamaya ve hüküm vermeye bayılıyoruz . Oysa en büyük güç doğruluk,en büyük cesaret ise kendimizle yüzleşebilmektir.Herkesten ve her şeyden kaçabiliriz ama özümüzden kaçamayız.Duygu ,düşünce ve davranışlarımızın sorumluluğunu alacak iradeye sahip olmak zorundayız.Zayıf bir irade,kof bir anlayış , toy bir akıl, ehilsiz bir ruh ile nasıl hayatı ve insanları sorgulayabiliriz ki.
Her şeyi bilmeyelim,yeterince bilelim.Bildiğimizi de lüzumunca söyleyelim.Çevremizden dürüstlük ve samimiyet beklemeden önce kendimize dürüst olalım.
Kimsenin akla ve nasihate ihtiyacı yok ,hepimizin biraz susmaya ve çokça dinlemeye ihtiyacı var.Yaşam bizler için usta bir öğretici ,sabırlı bir yol gösterici.İyi bir öğrenci için alınacak ders fazlasıyla mevcut.Almasını ve anlamasını bilene...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder