KALAKALDIM

 

Bana gül verme, kokusunu ver;

Sızlasın şöyle burnumun ucunda.

Hasret genzimi yakarken gözyaşımı çalma,

Yıkasın kararmış kahpeliğini zamanın.

Gemlenmiş tutkuların azılı katili değil mi o?

Bir kurşun sıksam ah akar damarlarımdan…

Bana sus deme!

Söylenmemiş sözlerin kıyameti var içimde.

Sabahlar, alıp götürdü aklımı akşama koşarak.

Madem tutulacak bir vakit kalmadı bende;

Eşkıya gibi çöken gecenin hakkını ver.

Yokluk kursağımda yükselirken düşen umudumun ellerini ver.

Sebepler arama, kaldırım taşı olmuşsa yürek;

Gelen geçen ayakların yorgunluğu var üzerinde.

Kim bilir hangi kervanı beklerken düşmüş bu hale.

Bana doğmamış bir istikbalden seslenme,

Bugünden ne varsa elinde; nimetten onu ver.

Ne sorular vardı oysa cevabına dost olunası,

Ne çok söz vardı dile gelse insana bin satırlık can olası…

Hep töhmet altında kaldı yarınları var eden o belkilerim,

Kabahat oldu varlığına tevessül ettiğim keşkelerim,

Ne düğün dernektim gönülde ne ay yüzlü bahtiyar...

Ne dilde türkü ne yürekte makam ne sevdayı yakan gam…

Kınası kurumamış, duvağı açılmamış gelin gibi

Kalakaldım. 

ADI AŞK//BAHAR BAYDAN