Kıyamet gözlerinde kopar gönlün kıyama durunca,
Tutunur kalır aklım kirpiklerinin ucunda.
Sonra oturup dudağının ıssız kenarına,
Görürüm gülüşüne sakladığın cenneti burcunda.
Seyrederim âlemlerin yeryüzündeki timsalini,
Duyarım ve hissederim hiç’li hiç’li…
"Çık "diye bir ses yükselir kuyunun dibinden,
Çıkarırsın kendini “kendi”liğinden.
Ben de beni bulurum belki de,
Bir çerağ yakıp düştüğüm yerden.
Aşka atılmış tohumduk sen ve ben
Ve biz, bizi bulduk karanlığın içinden…
ADI AŞK//BAHAR BAYDAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder